Głęboczek to maleńka wieś, którą Pan Bóg szczerze obdarzył. Jest tu las, jezioro i rzeka - wszystko co najpiękniejsze. Aż trudno uwierzyć, że kiedyś było tu miasto. Na szczęście te czasy dawno minęły. I w tym Bóg był łaskawy, bo teraz - jak to mówią - żyje się tu jak u Pana Boga za piecem.

Zabiegani w wielkim mieście, poruszamy się po ruchliwych i głośnych ulicach. W weekend, zmęczeni, szukamy ciszy, spokoju i wytchnienia. Najlepszym lekarstwem na stres jest wycieczka za miasto lub chociażby długi spacer. Oto propozycja Daniela Sypniewskiego na małą wyprawę do niezwykłego, a nawet kosmicznego, miejsca w Poznaniu - "Tu Naramowice" nr 13/2013.

To był jeden z najbrzydszych dni w roku. Listopad, zimno, dżdżysto i ponuro. Nie śpiewały ptaki, nie fruwały motyle, a promyki słońca nie przenikały wesoło zielonych koron drzew. Nic z tego. Stara farma w Łężcach nie mogła wyglądać więc korzystniej niż w rzeczywistości. A rzeczywistość była niestety tragiczna. Po domu został tylko ślad w postaci sterty gruzu. Jako tako trzymała się tylko stodoła i obora. Nic nie przemawiało za tym, aby kupić to miejsce, ale rodzina Kucharskich postanowiła że właśnie tu będzie ich dom.

Tak jak obiecałam poprzednio, dziś będzie o najbliższym moim sąsiedztwie - a jakże literackim;) Otóż o tym, że w Śmiełowie jest muzeum mickiewiczowskie wiedzą wszystkie wielkopolskie dzieci (mam nadzieję), ale dlaczego? - oto jest pytanie. Dlaczego w ogóle Wielkopolska rości sobie do wieszcza „prawa”? Odpowiedź jest prosta - spędził tu swego czasu kilka trudnych miesięcy.